Zaterdag 7 maart moest D1 aantreden tegen de koploper uit de 2e klasse, SJO Prinsenland. Tegen deze sterke tegenstander hadden we voor de beker met 6-1 verloren. En ook in de competitie hadden we de uitwedstrijd kansloos met 5-0 verloren. Toch was er na het gelijkspel van vorige week tegen de nummer 2 RBC bij sommige wat hoop dat er thuis tegen de koploper misschien ook wel een stuntje in zou zitten…

We speelden op het hoofdveld en er waren flink wat supporters van beide teams aanwezig. De ambiance was dus goed. We speelde in de eerste helft met een stevige wind tegen en stonden mede daardoor meteen onder druk. We konden de bal maar moeilijk naar de andere helft van het veld krijgen. En de enkele keer dat dat wel lukte vergaten we om elkaar de bal goed toe te spelen.

Kortom we moesten knokken tegen een sterke tegenstander en tegen de weersomstandigheden. Maar knokken, dat kunnen en wilden onze mannen wel. Dankzij heel veel inzet en goed keeperswerk van Rafaël wisten we lang stand te houden tot de 20e min, toen viel een tegentreffer: 0-1. Waar we in het verleden de kopjes bij zo’n tegenslag nogal eens lieten hangen bleven we nu keihard door knokken. Trainer Toine zei nog: “Als we dit vast kunnen houden tot de rust krijgen wij na rust met de wind mee ook nog kansen.” En ja hoor, met een geweldige inzet en strijd hielden we stand en konden we met een 0-1 stand gaan rusten.

Wat stiekem gehoopt werd, gebeurde. Met de wind in de rug waren wij nu meeste tijd op de helft van de tegenstander te vinden. Al moesten we wel attent blijven op de gevaarlijke counter van SJO Prinsenland. Maar achterin stond het als een huis en gaven we niets meer weg. Ook op het middenveld waren wij nu de baas en voorin werden we steeds dreigender. Dat resulteerde in een reeks corners. Na 20 minuten in de tweede helft kwam trainer Niels op het idee om er een verdediger af te halen en er een extra spits bij te zetten.Toine twijfelde daar eerst nog over, maar Niels zei: “Of we nu met 0-1 of 0-2 verliezen, dat maakt toch ook niet meer uit.” Niet geprobeerd, is altijd verloren. Daardoor wisten we nog gevaarlijker te worden. En zowaar, na de zoveelste corner waarbij onze lange laatste man Lucas steeds mee naar voren kwam – wat voor veel paniek bij de tegenstander zorgde – ontstond er een scrimmage voor het doel waarbij zoveel paniek ontstond dat de bal in eigen doel geschoten werd: 1-1!!!

De laatste 5 minuten waren er zelfs nog kansjes op meer. Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat dat te veel van het goede geweest zou zijn. Deze 1-1 eindstand werd door onze mannen als een overwinning gevierd. Volgende week spelen we uit tegen Kogelvangers. Als je van de nummer 1en 2 een punt weet te pakken moet er nog meer mogelijk zijn. We gaan het zien. Bij de spelersgroep zit nu veel zelfvertrouwen. En de trainers zijn supertrots op deze kanjers van D1.